حضرت على(ع) درباره پرهیزکاران مى‌فرماید: «آن‌ها شب هنگام بر پا ایستاده، قرآن را شمرده و با تدبر تلاوت مى‌کنند. جان خود را با قرآن محزون مى‌سازند و داروى درد خود را از آن مى‌گیرند. هرگاه به آیه‌اى که در آن تشویق است مى‌رسند، با علاقه فراوان به آن روى مى‌آورند. چشم جانشان با شوق بسیار در آن خیره مى‌شود و آن را نصب‌العین خود مى‌سازند. هرگاه به آیه‌اى که در آن بیم و انذار است مى‌رسند، گوش‌هاى دلشان را براى شنیدنش باز کرده، گمان مى‌کنند که صداى ناله آتش سوزان دوزخ و به هم خوردن زبانه‌هایش در گوش جانشان طنین‌انداز است.»
نهج‌البلاغه، خطبه 193
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حکمت 14 : کسى را
که نزدیکانش واگذارند ، بیگانه او را پذیرا مى گردد
